De Schijnwerper

Hoe het gevangenisregime moest verlopen in de Strafgevangenis van Leeuwarden werd in statische boeken heel nauwkeurig beschreven. Echter de beleving van dit regime waar gevangenen dagelijks mee te maken kregen werd een ongehoord verhaal. Na de oorlog kwam het blad " de Schijnwerper" van de persen gerold de drukkerij van de Bijzondere Strafgevangenis , een blad voor gevangenen door gevangenen. Een gestencild blad vol informatie en activiteiten gevuld met hun verhalen en die directie en personeel.

Exemplaren van dit blad werden verspreid onder krantenmagnaten. Verhalen uit dit blad kwam langs deze weg in de publiciteit, de stem werd gehoord.

Gevangenen schrijven

" Onder de wijze woorden, die men er regelmatig in vindt, treft een passage uit de dankbetuiging van een oudgevangene aan een reclasseringsambtenaar: „Jij bent degene, die mij heeft geleerd, dat elk zich zelve reclasseert".

Een enkele verdere aanhaling uit een der nummers moge het beeld, dat wij hierboven van dit blad gaven, vervolmaken.

Het zijn twee artikeltjes, die de gevangenis van vroeger en nu belichten.

Uit Nieuwsblad van het Noorden 28-09-1949

Langs weg en water "DE SCHIJNWERPER"

De Schijnwerper". De knappe illustratie op de omslag stelt een getralied venster voor waar de regen langs jaagt. — Want deze Schijnwerper is 't lijfblad van de gevangenen in de grote strafgevangenis te Leeuwarden.

"Dat dit nummer hier doodgewoon op de redactie-tafel ligt bewijst dat er veranderingen gaande zijn aan het Departement v. Justitie. Feit is reeds, dat rondom het gevangenisleven thans heel wat minder geheimzinnigheid is dan vóór de oorlog het geval was. "

Nieuwsblad van Friesland : Hepkema's courant 29-04-1949

De schijnwerper

De heer A. Jansen, directeur van de Bijzondere Strafgevangenis te Leeuwarden, schrijft aan het slot van zijn inleidend woord voor het tweede half jaar in „De Schijnwerper", weekblad van de gedetineerden:

De „gevangenis" heeft altijd, veel geheimzinnigs gehad en dat is verkeerd totaal onnodig zelfs. De wereld moet begrijpen, dat hier mensen verblijven, die weinig of niets verschillen van hen, die buiten de muren verblijven. Men moet weten wat hier onder de moeilijkste omstandigheden, het gemis van de vrijheid, leeft en streeft, opdat de wereld gaat beseffen, dat alle hier verblijvenden, na korter of langer tijd weer in de maatschappij kunnen en moeten worden opgenomen."

Hoe staat het hier te lande met de belangstelling voor de gekerkenden? Indien onze Volksvertegenwoordiging wezenlijk zo'n belangstelling koestert voor krotwoningen en het zedelijk welzijn der bewoners, dan zou zijn zich voor alles het lot aantrekken van „wat hier onder de moeilijkste omstandigheden leeft en streeft." Dan zou men het woord „hotel", „brug", of „haven" niet in de mond durven nemen voor en al eer een nieuwe gevangenis zou zijn verrezen, waarvan de tekeningen, God betere het, reeds jaar en dag liggen te vergelen, omdat de benodigde gelden maar niet worden gevoteerd!

Schept moed dan, heren Statenleden, nu toch gij met millioenen smijt!

Uit Amigoe di Curacao 07-11-1949